De toegang tot vrije, doeltreffende en efficiënte humanitaire hulp wordt geblokkeerd. Onze leden en hun lokale partners staan klaar om hun missie voort te zetten, maar worden geconfronteerd met extreme operationele en zelfs levensbedreigende obstakels. Samen met onze leden en de belangrijkste humanitaire actoren blijven we pleiten voor volledige en vrije toegang tot de mensen in nood. Elk uur telt en betekent verloren mensenlevens.
Meer dan 100 organisaties slaan dringend alarm om humanitaire hulp zo snel mogelijk toe te laten in de Gazastrook.
Ook 12-12 leden Caritas International, Dokters van de Wereld, Handicap International, Oxfam en Plan International hebben volgende verklaring onderschreven:
“Terwijl de hongersnood in Gaza zich uitbreidt, zien wij onze collega’s en de mensen die wij proberen te helpen voor onze ogen wegkwijnen.”
Nu de door de Israëlische regering opgelegde belegering de bevolking van Gaza uithongert, staan hulpverleners zelf in de rij bij voedseldistributie, met het risico te worden neergeschoten terwijl ze hun gezinnen proberen te voeden. De voorraden zijn volledig uitgeput, en humanitaire organisaties zien hun eigen medewerkers en partners verzwakken.
Precies twee maanden na de start van de Gaza Humanitarian Foundation (Humanitaire Stichting Gaza), een door de Israëlische regering gecontroleerde organisatie, roepen meer dan honderd organisaties overheden op om:
• alle grensovergangen te openen
• de volledige bevoorrading van voedsel, drinkwater, medische hulpmiddelen, essentiële goederen en brandstof te herstellen via een op humanitaire principes gebaseerd, door de VN geleid mechanisme
• de belegering op te heffen en een onmiddellijk staakt-het-vuren af te kondigen
“Elke ochtend klinkt in de hele Gazastrook dezelfde vraag: ‘Zal ik vandaag iets te eten hebben?’” meldt een vertegenwoordiger van een van de organisaties.
Bijna dagelijks vinden er bloedbaden plaats bij voedseldistributiepunten. Op 13 juli bevestigde de VN dat 875 Palestijnen omkwamen toen zij probeerden aan voedsel te komen – 201 op hulproutes en de rest bij distributiepunten – en duizenden raakten gewond.
Tegelijkertijd hebben Israëlische troepen bijna twee miljoen uitgeputte mensen gedwongen zich te verplaatsen; het laatste massale evacuatiebevel werd op 20 juli gegeven, waardoor Palestijnen opgesloten zitten op minder dan 12 procent van de Gazastrook. Het Wereldvoedselprogramma waarschuwt dat de huidige omstandigheden de hulpoperaties onhoudbaar maken. Het uithongeren van burgers als oorlogsmethode is een oorlogsmisdaad.
Net buiten Gaza, in magazijnen – en zelfs binnen Gaza – liggen tonnen voedsel, drinkwater, medische hulpmiddelen, brandstof en andere goederen voor basisbehoeften onaangeroerd, omdat humanitaire organisaties geen toegang krijgen om alles te distribueren.
Beperkingen, vertragingen en gedwongen verspreiding opgelegd door de Israëlische regering hebben geleid tot chaos, hongersnood en dood. Een hulpverlener die psychosociale ondersteuning biedt, beschrijft de verwoestende impact op kinderen: “Kinderen zeggen tegen hun ouders dat ze naar de hemel willen, want daar is tenminste eten.”
Artsen rapporteren recordaantallen acute ondervoeding, vooral onder kinderen en ouderen. Ziekten als acute diarree verspreiden zich, markten zijn leeg, afval stapelt zich op, en volwassenen zakken uitgeput neer op straat, geveld door honger en uitdroging. Gemiddeld worden in Gaza slechts 28 vrachtwagens per dag toegelaten – lang niet genoeg voor ruim twee miljoen mensen, van wie velen al weken geen hulp hebben ontvangen.
Het door de VN geleide humanitaire systeem is niet gefaald; het wordt actief verhinderd te functioneren. Hulporganisaties hebben de capaciteit en middelen om grootschalig op te treden, maar zolang de toegang wordt geweigerd, bereiken we niemand – ook onze eigen uitgeputte, honger lijdende teams niet.
Op 10 juli kondigden de Europese Unie en Israël maatregelen aan om de humanitaire hulp te versterken. Die beloften van ‘vooruitgang’ klinken hol zolang er op het terrein niets verandert. Elke dag zonder continue humanitaire hulp sterven meer mensen aan vermijdbare ziekten. Kinderen overlijden van de honger terwijl ze wachten op beloften die nooit worden ingelost.
Palestijnen zitten gevangen in een cyclus van hoop en wanhoop, wakker wordend in steeds verslechterende omstandigheden. Het gaat niet alleen om fysieke, maar ook om psychologische ontbering: overleven is een illusie geworden. Het humanitaire systeem kan niet draaien op loze beloften; hulporganisaties kunnen niet werken met verschuivende tijdschema’s of wachten op politieke toezeggingen die geen toegang garanderen.
Overheden moeten stoppen met afwachten en in actie komen. Het is tijd voor doortastend optreden:
• eis een onmiddellijk en permanent staakt-het-vuren;
• hef alle bureaucratische en administratieve beperkingen op;
• open alle grensovergangen;
• garandeer toegang voor iedereen in de hele Gazastrook;
• verwerp door het leger gecontroleerde distributiemodellen;
• herstel een humanitaire respons gebaseerd op humanitaire principes en geleid door de VN;
• blijf onpartijdige, op principes gebaseerde hulporganisaties financieren.
Staten moeten concrete stappen zetten om de belegering te beëindigen, zoals het stopzetten van levering van wapens en munitie. Fragmentarische maatregelen en symbolische gebaren – zoals luchtdroppings of gebrekkige hulpovereenkomsten – dienen slechts als rookgordijn voor inactiviteit. Zij kunnen de juridische en morele verplichtingen van staten niet vervangen om Palestijnse burgers te beschermen en grootschalige toegang te garanderen voor humanitaire hulp. Staten kunnen en moeten levens redden voordat er geen levens meer te redden zijn.”
