In de informele nederzetting Kibera in Nairobi zijn mensen gewend aan warme begroetingen met knuffels en stevige handdrukken. Maar de richtlijnen tegen de COVID-19-uitbraak in Kenia, hebben de manier waarop bewoners elkaar begroeten, behoorlijk veranderd.
Joyce Mterengo, moeder van acht, zit op haar bed in het kleine huisje van modderstenen en een tinnen dak. Een roze geborduurd gordijn scheidt haar slaap- en zitruimte. Tassen hangen aan spijkers in de muur en bevatten haar weinige bezittingen. Joyce verontschuldigt zich bij Community Health Volunteer Violet Chemesunde terwijl ze haar wenkt naar binnen te komen. “Welkom bij mij thuis”, zegt Joyce met een glimlach. “Het spijt me dat ik je niet kan verwelkomen zoals het hoort.”
Toen de scholen sloten, stuurde Joyce zes van haar kinderen naar hun landelijke huis in Taita Taveta. Ze was bezorgd over het sociale afstand houden, wat moeilijk te doen is in drukke informele nederzettingen. Na een kort gesprek haalt vrijwilliger Violet een waterkan en een stuk zeep. Met de hulp van enkele buurtkinderen laat ze Joyce zien hoe ze zichzelf en haar gezin kan beschermen tegen COVID-19.
“Violet heeft ons geleerd dat we onze handen moeten wassen zodra we thuis zijn’, zegt Joyce na afloop. “En om onze mond te bedekken als we hoesten. In Kibera zijn we gewend dicht bij elkaar te zijn, maar nu moeten we elkaar afstand geven zodat we deze pandemie kunnen bestrijden.”
Nu er in Nairobi bijna dagelijks meer gevallen worden gemeld, helpen vrijwilligers zoals Violet de verspreiding van de ziekte tegen te gaan. Met steun van UNICEF bezoeken ze waterstations en huishoudens, leren ze mensen over handwastechnieken, sociale afstand en de stappen die ze moeten nemen als ze vermoeden dat ze het virus hebben opgelopen.
Community Health Volunteer Violet Chemesunde benadert het huis van Joyce Mterengo in Kibera, om haar te leren hoe ze haar familie kan helpen beschermen tegen COVID-19
In Joyce’s huis vertelt Violet over het belang van handen wassen met zeep gedurende 20 seconden, inclusief vingertoppen.
Violet laat een kind zien hoe ze haar handen goed moet wassen, zoals Joyce toekijkt.
Joyce verlaat Violets huis. De nood aan sociale afstand heeft de manier veranderd waarop mensen in Kibera afscheid van elkaar nemen.
Kibera is de grootste stedelijke sloppenwijk of informele nederzetting in Afrika. Het is de thuisbasis van rond een miljoen mensen (schattingen variëren), en velen van hen leven van minder dan een dollar per dag. Gezinnen hier lopen een verhoogd risico om COVID-19 op te lopen vanwege de krappe levensomstandigheden en het gebrek aan toegang tot water en sanitaire voorzieningen. Veel ouders of verzorgers in deze gebieden werken in de informele economie en kunnen niet thuisblijven zonder hun bestaansmiddelen te verliezen.
UNICEF geeft kinderen die getroffen zijn door de COVID-19-uitbraak een stem. We ondersteunen de regering bij het ontwikkelen van berichten en materialen voor print, radio en tv, en bereiken een publiek van meer dan 6,8 miljoen mensen. We trainen vrijwilligers voor de volksgezondheid, zoals Violet, om berichten te bezorgen, door ze te voorzien van informatiemateriaal en omroepsystemen die op voertuigen zijn gemonteerd om door de nederzettingen te worden uitgezonden. Berichten zijn verzonden naar gebruikers van mobiele telefoons via sms-explosies. En we bieden ouders informatie op het gratis online platform Internet of Good Things.
Het Keniaanse ministerie van Volksgezondheid trainde ook gemeenschapsorganisaties in Kibera om dezelfde gedragsveranderingsboodschappen af te leveren. Grace Apondi van Tembea Kibera merkt op: “Het is belangrijk om de gemeenschap te leren hoe ze COVID-19 kunnen voorkomen, omdat ze niet over de informatie beschikten. Als elke burger zijn of haar verantwoordelijkheden serieus neemt, denk ik dat we dit virus zullen bestrijden.”
Beatrice volgt scherp terwijl Grace haar laat zien hoe ze haar handen goed moet wassen met water en zeep om te voorkomen dat ze COVID-19 oploopt.
Beatrice Atieno, een groenteverkoper op een markt in Kibera, draagt een ‘kitenge’ gezichtsmasker. Veel mensen hebben hun toevlucht genomen tot deze zelfgemaakte maskers om zichzelf te beschermen tegen COVID-19.
Naast communicatie over gedragsverandering, ondersteunt UNICEF als onderdeel van de VN de reactie van de regering op COVID-19. UNICEF voorziet in water-, sanitaire en hygiënevoorraden in getroffen gebieden en werkt samen met partners om essentiële gezondheidsdiensten draaiende te houden. We ondersteunen voortdurend leren voor kinderen die niet op school zijn via radio, tv en internet, en werken eraan om kinderen te beschermen tegen geweld en misbruik.
Aan het einde van haar bezoek vat Violet haar werk samen om COVID-19 in Kenia te voorkomen: “Ik wilde vrijwilliger worden om de families in mijn omgeving te helpen met hun gezondheid”, zegt ze. “Tijdens deze pandemie ben ik van huis tot huis gegaan en heb ik families voorgelicht over de manieren waarop coronavirus wordt overgedragen en preventiemaatregelen. Ik vertel ze hoe ze hun handen moeten wassen met stromend water en zeep, en over sociale afstand. ”
Als er een uitbraak is van COVID-19 in informele nederzettingen zoals Kibera, is het dankzij mensen als Violet en Grace dat de gemeenschappen daar beter voorbereid zullen zijn en de impact minder ernstig zal zijn.
Elke gift telt
COVID 12-12 is de gemeenschappelijke oproep van de lidorganisaties van Consortium 12-12: Belgische Rode Kruis, Caritas International, Dokters van de Wereld, Handicap International, Oxfam Solidariteit, Plan België en UNICEF België. Zij bieden steun in 5 prioritaire sectoren: gezondheid, water en hygiëne, voedsel en levensonderhoud, de bescherming van kinderen en educatie.
Samen helpen we de slachtoffers van het coronavirus in ontwikkelingslanden. Doe een gift online of via overschrijving op BE19 0000 0000 12-12. Elke minuut telt om levens te redden.
